Arama sonuçlarınız

Aşağı Mahallenin Haylaz Çocuğu ( Şiir ) Ben aşağı mahallenin haylaz çocuğuyum. Daha kendi çıkmazlarımı yeni öğrenirken, senin sokaklarında kayboldum. Hayatımda ilk defa bildiğim sokaklarda bilmediğim bir şey buldum. Aslında aşkı bulmak yoktur, içine düşmek vardır. Bu yüzden bu kadar yara bere...

Sabaha karşı mıydı bilmiyorum yoksa akşamüstü müydü belkide gece yarısı bilmiyorum girdi odama pencereler perdeli perdesiz ben basma perdeleri severim ama tül perdeler de vardı kara ustorlar da ustorları çekip çekip bırakıyordum bir daha inmez oldu kimisi kimisi bir daha çıkamadı yukarı ve...

Seni düşünürüm Anamın kokusu gelir burnuma Dünya güzeli anamın Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur Bir yitirip bir bulurum al al olmuş yüzünü Sebebi ne Seni bir bıçak yarası gibi hatırlamamın Sen böyle uzakken senin sesini duyup Yerimden...

Sevgilim yalan söylersem sana Kopsun ve mahrum kalsın dilim Seni seviyorum demek bahtiyarlığından Sevgilim yalan yazarsam sana Kurusun ve mahrum kalsın elim Okşayabilmek saadetinden seni Sevgilim yalan söylerse sana gözlerim İki nadim gözyaşı gibi avuçlarıma aksınlar Ve göremesinler seni bir...

Gece yarısı.Son otobüs. Biletçi kesti bileti. beni ne bir kara haber bekliyor evde, ne rakı ziyafeti. Beni ayrılık bekliyor. Yürüyorum ayrılığa korkusuz ve kedersiz. İyice yaklaştı bana büyük karanlık. Dünyayı telaşsız, rahat seyredebiliyorum artık Artık şaşırtmıyor beni dostun kahpeliği, elimi...

Giderayak işlerim var bitirilecek, giderayak. Ceylanı kurtardım avcının elinden ama daha baygın yatar ayılamadı. Kopardım portakalı dalından ama kabuğu soyulamadı. Oldum yıldızlarla haşır neşir ama sayısı bir tamam sayılamadı. Kuyudan çektim suyu ama bardaklara konulamadı. Güller dizildi tepsiye...

Öğrendim ki... Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız. Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz, Gerisini karşı tarafa bırakırsınız. Öğrendim ki... Güveni geliştirmek yıllar alıyor, Yıkmak bir dakika. Öğrendim ki... Hayatında nelere sahip olduğun değil Kiminle olduğun önemli...

YUSUF'U KAYBETTİM Yusuf u kaybettim Kenan ilinde Yusuf bulunur, Kenan bulunmaz Bu aklı fikr ile Leyla bulunmaz Bu ne yaredir ki çare bulunmaz Aşkın pazarında canlar satılır Satarım canımı alan bulunmaz Yunus öldüdeyu selan verirler Ölen beden imiş, aşıklar ölmez Yunus Emre

KÖYLÜMÜZ Toprağı işlemek onun özünde Tohumu tarlaya saçar köylümüz Koşuşturup durur tarla yüzünde Her yıl ektiğini biçer köylümüz XXX Ümitlenir durur hasat zamanı Toplar bir araya kurar harmanı Ayırır taneden Sapı samanı Taneyi samandan seçer köylümüz XXX Tarlada yabanda iş kolay gele Eller...

UTANDIM İNSANLIĞIMDAN Sırtına yapışmış aç keneleri Yara, bere olmuş kan sinekleri İnsana yapılan işkenceleri Görünce utandım insanlığımdan. Siyah, beyaz, sarı mühim mi rengi? Canı can, kanı kan, var mı bir dengi Yok etmek isterler arzdan mihengi Görünce utandım insanlığımdan. Alemin yükünü...

Gittin Ayrılırken buz tutmuş bıyıktı gözlerin Kaçamak ellerimiz komutsuz sallandı Dudaklarımızda sıradan sözcükler Vedalaşmayı bile beceremedik Son bir bakış kaldı arkanda Kalabalığa karışan Her şey düzmece bir dinginliğe gömüldü Gittin. İçimde Yığınlarca kitap kaldı uçusan Sözcükler beynimin...

kışların ayazı güzellerin nazı çok aşklara saygı yok ben aşktan soğudum gözlerimde bir esinti çekinme sev dedi aşk renkleri değişti ben aşktan soğudum vurdum duymaz şimdikiler yaşamışlar evvelkiler aşkların adı değişti ben aşktan soğudum sevme yanarsın derlerdi kalbimde buz kütlesi aşkın...

Duydum ki Bizi bırakmaya azmediyorsun, etme. Başka bir yar, Başka bir dosttan meyil ediyorsun, etme. Ey ay felek harap olmuş, Ziyan olmuş senin için Bizi öyle harap öyle ziyan ediyorsun, etme. Ey makamı var ile yokun üstünde olan sen Varlık sahasını terk ediyorsun, etme. Sen yüz çevirecek olsan...

Aralarından geçiyorum Hiç kimse el-ele değil Herkes kendine dönmüş diyorum. Birkaçının içine bakıyorum Hiç kimse kendisiyle barışık değil. Herkese kendimi anlatıyorum Kime kendimi anlatsam şaşırıyor Kendimi kime anlatacağım şaşırıyorum Hiç kimse ilkin kendine alışık değil.. Özdemir ASAF

Kendi bahçesinde dal olamayanın biri Girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor. Özdemir ASAF

Benim söylemek için çırpındığım gecelerde, Siz yoktunuz.. Özdemir ASAF

Müzik geceyi geceyi Geliyor, aç pencereyi, Sersin odana duyu, Uğultulu halıyı, O doğup büyüdüğü İnansal doğayı. Yürüsün eleyi eleyi Seviler, buğu-buğu, Gönlü, anıyı, belleği, Oğsun duyuyu. Ne sıcak anlatır seslenmeyi; Yumuşacık sen demeyi. Isıtır yorganı, sözü, perdeyi. Işıtır en karanlık...

ÖNCE Ağaçlar çizerdim, yeşillenirdi; Çizdiğim ağaçlara çizdiğim kuşlar gelirdi. Ormanlar düşünürdüm, uyurdum, Düşündüğüm ormanlarda kaybolurdum. Anı kuyularından çekmek bir yudum acı su, Bir yudum acı su, çekmek anı kuyularından, soğuksu. Bilmedim bu, ya bir korkunun duygusu, Bilmedim bu...

TELAŞ Yaşamak değil, Beni bu telaş öldürecek. Özdemir ASAF

SESİN YARGILANIŞI Savunmadan kendini, Başı dik Dinlemiştir duruşmayı, Susmacasına. Kim tutsaklaşa, Ne kadar tutuklansa Hep kaçmayı başarmıştır, Kurtulmamacasına. Hep egemen, özgür kalmış, Tutsak almıştır güzelliği...Aşkı sürgüne göndermiştir yataklara, Kamçılarcasına. Yaşlandıkça anlamlaşan...