Bu güne deyin bir çok fikir ve düşünceye sempati duyan insanlar ile karşılaştım-görüştüm. Tabi birde sempatiden öte radikal destekçiler var. Radikalden kast ettiğim desteklediği görüşü sevenleri seven onun dışındakilerden nefret eden yada en azından acıyarak bakanlardır.
Maalesef bir çok kişi sadece kendi görüş ve düşüncesine yakın olanları seviyor, kendi görüşü hakkında en ufak bir eleştiri yada soruyu kabul edemiyor ve kendisine-görüşüne bir düşmanlıkmış gibi hissediyor.
Bu sebepten ötürü, bu gibi insanları halisane duygularla Allah rızası için eleştiri yöneltildiğinde bile kan beynine sıçrıyor, kendisinin de, eleştirenin de beşer (hata içerir) olduğunu unutuyor ve eleştireni düşman addediyor.
Eleştiren insandaki hataları sıralamaya başlıyor. Beni bu şeklide eleştiriyorsun fakat sende şöylesin, falanca için birşey demedin yada ona neden az dedin bana çok dedin gibi anlamsız bir savunmaya giriyor ve konuyu ketum bir tartışmaya dönüştürüyor.
Çocuksu bir küslük içerisine girenler ve madem öyle hadi bana eyvallah deyip çekip gidenler oluyor.
Peki ama neden, neden yani? Neden alt kimlikler yüceleştirilmiş durumda. Bu alt kimlikler, özellikle particilik neden biz Müslümanların safları arasına giren şeytana dönüştürülüyor.
Bizim asıl kimliğimiz İslam değil mi? Bu soruya her Müslüman EVET diyecektir. HAYIR diyenle zaten işim yok. Onlar bu konunun dışında.
Madem evet o halde neden senin partinde yada sevdiğin camia hakkında bir şey söyletmiyorsun. Sen ve sempati duyduğun taraf değil belki de ben hatalıyım. Neden beni ikna edebilecek şeyler yerine dışlıyorsun? Belki bir Müslüman kardeşim olarak yol göstericiliğine ihtiyacım var. Hayır belki de senin buna ihtiyacın var. Sen yada ben, hangimizin hatalı olduğu ne fark eder ki? Biz kardeş değil miyiz.
Kardeşler birbirlerinin aynası değil midir. Sana baktığımda gördüğüm hatalar belkide benim yansımamdır. Kim bilir belkide hata aynada dır. Konuyu dile getirince kırılma ne olur. Birlikte baktığımız-bakmamız gereken yöne bakarken ne diye arkamızı dönelim. Madem tarikat aynı tarikat. Madem menzil aynı menzil. Nedir bu kafalardaki tepe taklak düşünceler.
Bizim asıl kimliğimiz İslam olduğuna göre, yönü İslam'a dönük olan herkesi kardeş olarak kabullenebilmeli ve teferruat konusunda taviz verebilmeliyiz. Halbuki teferruatta taviz vermez ancak İslamda taviz arayışında olursak Allah affetsin bizi.
“Sizden biriniz, kendisi için arzu edip istediği şeyi, din kardeşi için de arzu edip istemedikçe, gerçek anlamda iman etmiş olmaz.” Buhari,İman,6
Maalesef bir çok kişi sadece kendi görüş ve düşüncesine yakın olanları seviyor, kendi görüşü hakkında en ufak bir eleştiri yada soruyu kabul edemiyor ve kendisine-görüşüne bir düşmanlıkmış gibi hissediyor.
Bu sebepten ötürü, bu gibi insanları halisane duygularla Allah rızası için eleştiri yöneltildiğinde bile kan beynine sıçrıyor, kendisinin de, eleştirenin de beşer (hata içerir) olduğunu unutuyor ve eleştireni düşman addediyor.
Eleştiren insandaki hataları sıralamaya başlıyor. Beni bu şeklide eleştiriyorsun fakat sende şöylesin, falanca için birşey demedin yada ona neden az dedin bana çok dedin gibi anlamsız bir savunmaya giriyor ve konuyu ketum bir tartışmaya dönüştürüyor.
Çocuksu bir küslük içerisine girenler ve madem öyle hadi bana eyvallah deyip çekip gidenler oluyor.
Peki ama neden, neden yani? Neden alt kimlikler yüceleştirilmiş durumda. Bu alt kimlikler, özellikle particilik neden biz Müslümanların safları arasına giren şeytana dönüştürülüyor.
Bizim asıl kimliğimiz İslam değil mi? Bu soruya her Müslüman EVET diyecektir. HAYIR diyenle zaten işim yok. Onlar bu konunun dışında.
Madem evet o halde neden senin partinde yada sevdiğin camia hakkında bir şey söyletmiyorsun. Sen ve sempati duyduğun taraf değil belki de ben hatalıyım. Neden beni ikna edebilecek şeyler yerine dışlıyorsun? Belki bir Müslüman kardeşim olarak yol göstericiliğine ihtiyacım var. Hayır belki de senin buna ihtiyacın var. Sen yada ben, hangimizin hatalı olduğu ne fark eder ki? Biz kardeş değil miyiz.
Kardeşler birbirlerinin aynası değil midir. Sana baktığımda gördüğüm hatalar belkide benim yansımamdır. Kim bilir belkide hata aynada dır. Konuyu dile getirince kırılma ne olur. Birlikte baktığımız-bakmamız gereken yöne bakarken ne diye arkamızı dönelim. Madem tarikat aynı tarikat. Madem menzil aynı menzil. Nedir bu kafalardaki tepe taklak düşünceler.
Bizim asıl kimliğimiz İslam olduğuna göre, yönü İslam'a dönük olan herkesi kardeş olarak kabullenebilmeli ve teferruat konusunda taviz verebilmeliyiz. Halbuki teferruatta taviz vermez ancak İslamda taviz arayışında olursak Allah affetsin bizi.
“Sizden biriniz, kendisi için arzu edip istediği şeyi, din kardeşi için de arzu edip istemedikçe, gerçek anlamda iman etmiş olmaz.” Buhari,İman,6