Arama sonuçlarınız

50. Yıl Hesabı Bağladım nefsimi zincir yulara Dünyayı duvara astım gel de gör Rahatı huzuru attım kenara Çileyi bağrıma bastım gel de gör Yürüdüm sel oldum, durdum göl oldum Mazluma, mağdura kıvrak dil oldum Zulüm sıcağında serin yel oldum Yürekten yürege estim gel de gör. Sonu hatırladım...

Duracaksın Acı, ağulu dikenler gibi ruhuna dolandığında, öfke, kızıl bir küheylan gibi koşturduğunda, keder, yaşlı bir ağaç gibi üstüne yıkıldığında, duracaksın, durup, gümüş bir su gibi akan sabahın tazeliğine bakacaksın, sana iki yüz yıl önceden haberler taşıyan alaycı kargaların sesini...

Ateş Vapurunu İcat Edenler Ateş vapurunu icat edenler Yelken açıp yel kadrini ne bilsin Süleyman'dır kuş dilini söyleyen Her Süleyman dil kadrini ne bilsin Hayvanlarda bir kaç çeşit fırkalar Kimi düzden aşar kimi yorgalar Necasete müştak olan kargalar Has bahçede gül kadrini ne bilsin Seyrani...

Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar Öyle dalmışım ki bu akşamüstü, Komşu arsadır gözümde gökyüzü. Ben dünyadan bihaber bir çocuğum, Kayıp zıpzıplarımı arıyorum. Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar, Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar. Cahit Sıtkı Tarancı

Ay Yansın Ağalar Güneş Tutulsun Ay yansın ağalar güneş tutulsun Parladı parladı çalın kılıncı Oklar gıcırdasın ayyuka çıksın Mevlanın aşkına basın kılıncı Durmayın orada kargı kucakta Dolansın yiğitler köşe bucakta Bir savaş edelim kelle kucakta Şehitler aşkına çalın kılıncı Koç yiğitler...

Ayağa Kalkın Efendiler Behey! kaburgalarında ateş bir yürek yerine idare lambası yanan adam! Behey armut satar gibi san'atı okkayla satan san'atkar! Ettiğin kar kalmayacak yanına! soksan da kafanı dükkanına, dükkanını yedi kat yerin dibine soksan; yine ateşimiz seni yağlı saçlarından...

Ben ne zaman Öyle durup dururken Öyle damdan düşer gibi Açıp seni okumaya başlasam Anlıyorum ki, Bahar gelmiş Anlıyorum ki, Kaçmak sürüklenmek vakti Dolaşmak galatada hisarda Bırakmak işi gücü Unutmak ekmeği tuzu Çıkarıp potinleri Denize daldırmak vakti Yalın ayakları. Ben ne zaman Öyle durup...

Karşı evin arkasından ay doğdu Akşam serinliği çıktı Tramvay sesleri geliyor Deniz kokusu geliyor uzaktan Manzaradan pek fazla mütehassisim Orhan Veli Kanık (Alıntı)

Dün fena sıkıldım akşama kadar İki paket cigara bana mısın demedi Yazı yazacak oldum, sarmadı Keman çaldım ömrümde ilk defa Dolaştım Tavla oynayanları seyrettim Bir şarkıyı başka makamla söyledim Sinek tuttum bir kibrit kutusu Allah kahretsin, en sonunda Kalktım buraya geldim Orhan Veli Kanık...

Her zaman, fakat, bilhassa Beni sevmediğini Anladığım zamanlarda Görmek isterim seni de Annemin kucağından Seyrettiğim insanlar gibi, Küçüklüğümde... Orhan Veli Kanık (Alıntı)

Şimdi kılıksızım Fakat borçlarımı ödedikten sonra, İhtimal bir kat daha yeni esvaplarım olacak ve ihtimal; Sen yine beni sevmeyeceksin... Ve pazar akşamları, Sizin mahalleden geçerken süslenmiş olarak, Zannediyormusun ki; Bende sana şimdiki kadar kıymet vereceğim... Orhan Veli Kanık (Alıntı)

Zaman mı? Değil zaman Akan zaman değil mesafelerdir. Güneşin çekici yukarda Suyun bıçağı aşağıda Krom alçakgönüllü, bakır utangaç Ağaç: bir damla iki kıvılcım arasında Rüzgâr bilmiyor nerden eseceğini. Sınırlar kesik, Yerleşme yerlerinde balkıma Biz kırıldık daha da kırılırız Ama katil de...

Eylüldü. Dalından kopan yaprakların Sararan yanlarına yazdım adını Sahte bir gülüşten ibarettin oysa. Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu. Eylüldü. Dili geçmiş bir zamandı yaşadığımız Adımlarımızın kısalığı bundandı Bundandı gözlerimin durgunluğu. Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan, Ellerin...

Pencerenden bakma denize, İnanırsın güzel olduğuna mavilerin. Renklerini kaybedersin Uzaktan Bir yatağın vardır senin, Seninledir, Uyuyunca kaybedersin. (Alıntı)

Kirli eller daha temiz. Temiz elli Kirli gönüllerden. Ne dersiniz? Özdemir Asaf (Alıntı)

Ne zaman nereye gitmedimse, Hiç kimseyi de incitmedimse, Konular birikti kendiliğinden; Ben ne kadar biriktirmedimse. Özdemir Asaf (Alıntı)

Roman bir adamın adıdır. Bir başka ada bakan, Duysan-duymasan Seni anmalıdır. Roman bir adın yaşamıdır, Başkalarınca da yaşayan; Okusan-okumasan Sana uzanmalıdır. Roman bir yaşamın anlamıdır, Düşünmeden varılmayan; Anlasan-anlamasan Sana bulanmalıdır. Roman bir anlamın dağıdır, Yarasız...

Bir gün, bir evde, bir kedi Vardı. O gün, bir evde, o kedi Benden sıcaklığını esirgemedi. O gün, o evdeki o kedi Beni bana götürdü getirdi. Ona şarkılarımı söyledim; Uyudu, bakıyordum, benimleydi. Bir ikilem oldu beklenmedik; Geçmiş günlerin yumaklarını didikledi. Var mıydı, yok, var gibi...

Geleceğim, bekle dedi, gitti.. Ben beklemedim, o da gelmedi. Ölüm gibi bir şey oldu.. Ama kimse ölmedi. ÖZDEMİR ASAF (Alıntı)

Şu anda İstanbulda olmak isterdim. Mihrabat Korusunun dar yollarında seninle Yan yana,yana yana yürümek Bir de martıların kanatlarından seyretmek İstanbulu. Bir de sen olacaktın yanımda adamım. Bakarken Çamlıca´dan mehtaba, Dinleyecektik en güzel aşk şarkılarını. Ve ben senin gözlerinde...