Arama sonuçlarınız

Ben ne Sevdalar gördüm, söylenip söylenip bittiler,Ben ne Sevdalar Gördüm hic bilinmediler söylenmediler ama hep sürdüler.

Öyle mutlu ol ki; güzellikler bile seni kiskansin. Gözyaslarin yanaginda nem degil dudaklarinda kahkaha olsun. Yine de mutluluklar hep senin olsun.

Yarım kalan hiçbir şeyi sevmedim ben. Yarım kalmış sevdaları, yarıda bırakılmış kitapları, yarısı dinlenmiş şarkıları, yarım içilmiş çayları bile. Ama büyüdükçe hiçbir şeyin tam ve tamam olmadığını da anladım. Meczup - Fatih Duman

Gidişine, sadece gözlerim ağlayarak yalvardı. Gittiğin yerde muhakkaktır ki başka bir yâr vardı. Oysa, Ben seni öperken, Dudak payı bile bırakmamıştım, kimseye. Emre GÖKCE / Sürçme Beni Dilinde (Pasajdır.)

O aslında,haddinden fazla sevildi diye; ‘‘Yerleşmiş sevdasını,aşkın ana yurdunda inkâra yeltendi.’’ Nerede olduğunu ve kim olduğunu bilmeyen biri kadar kimliksiz artık,taşıdığı benlik. Sevmek hayal gibi kaldı hayatımızda. Kısacası her şey, İki silik siluetin siyah beyaz fotoğrafı...

Sensizliğe nazırım şimdi. İzahsızım. Artık, Çok uzak çehren. Sana lehken lehçem, Bana aleyhimde gidişini anlatıyor, Kullanmakta olduğum öz Türkçem. Emre GÖKCE / Gölge Bir Yer Bulamadın Gölgeme (şiirinden alıntıdır)

İçimde ve beynimde, Adın; Ur. Dur! Vurmadan önce, Saati kurmadan önce, Şuurdan seni arındırmadan önce, Öp! Çeri çöpü ayıkla kalemimden sonra! Olsa olsa bir felç kadar geçiririm seni sol yanımda... Emre GÖKCE / YARGÂH - II (Şiirinden Alıntıdır)

Kendime sakladığım,senin bizden gizlediğindi. Ucu paslı,sırtı terli,bir yüzü yaradan,diğer yüzü yârdan silüetli... Bir bıçak kadar soğuğuz artık şimdi. Aklımdan hiç çıkamayışını da çıkar aklımdan. Sana bir daha dokunamayacak olmaksa beni bu kadar yalnızlaştıran, Bileklerinle kes bileklerimi...

Geceleri yastıklar, Sabahları aynalar öptü en sevdiğinin ölüsünü. Hissetmedin mi? Emre GÖKCE / Sonra...

Yaralarımızın payına kalan, Kin davasıdır artık sevgilim. Gönül geçince ‘‘Gelme beklemem!’’ ve ‘‘Bekleme gelmem!’’ dediğin o çoraktan: Yaradaki kan da benim gibi kurudu çoktan. ‘‘Yalnızlık,âşıkların içindeki acının Türkçesidir.’’ Ben yazdım... Sen de yazdır yüreğine bir yere! Ben okudum...

Beni de götür ki Yalnız kalabileyim. Cesaretin varsa, Her şeyi de al ki; Belli olsun kimden gittiğin. Emre GÖKCE / Göz Alışlarımız

Her gün inançsızım bir günahın seyrinde. Ayazım,elden düşme kışla didişmiş. Tövbem şarabın dudağındaki yazıklanma süsü,mezbele görünümlü meze. Yüreğim muhtemel her sancının en ön safında yine sana sapkın. Adınla bocalar bir bakıma harfler,acabalarla. Gidişin gelmeyişin eder,çabalar çıkarken...

Şimdi tek tek sayıyorum hepsini... Tek tek sayıklatırım bir gün her birini! Yârla karışık yara yağarken bu gece yüreğime, Anadan doğma canım da yansa Sen daha da vur vurabildiğin kadar! Ama ‘‘Demedi!’’ deme! Sana yemin ederim, Ben bir defa kalkarsam, Giderim! Emre GÖKCE / Yüz Ellinci Gece...

Yokluğunda,eş anlamlarını eşeledim tüm kelimelerin. Aşkın tam anlamını ‘‘sen’’ doldurdu,sensiz de. Adı belli gelişlerin nispetidir,ayrılık. Ve mecbur gidişlerin sonu: Acıya acelece,hükmü yıllara ödetilirmiş,sessizce. ‘‘Sen!’’ diye haykırdığınızda, Yankılanıp geri döner mi sanıyorsunuz...

Türkiye’de İstanbul ne ise, İstanbul’da gece ne ise, Gecede yürümek ne ise, Yürürken düşünmek ne ise, Seni unutmamacasına düşünmek ne ise, Unutmamanın anlamı ne ise, Seni sevmek ne ise, Saklayayım, yok söyleyeyim derken Birden aşka düşmek ne ise. Her neyse… Özdemir ASAF

Derim bazen, bazı kişilere içimden, Siz; Siz ikiniz, Döndünüz dolaştınız çevresinde Aşkı rezil ettiniz.. // Özdemir Asaf

Mutluluğun gözü kördür, Yalnızlık sağır. Ondandır biri tökezleyerek yürür, Öbürü uykusunda bile bağırır. // Özdemir Asaf

Seni bulmaktan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim. Seni bir yaşam bitirmek değil de, Sana hep hep yeniden başlamak isterim. // Özdemir Asaf

Aldanacaksan sevgilerinde, Sâf sevgilerinde. İnsanların yalancı gururlarına.. Kalacaksan parlak sözlerin etkisinde, Kelimelerinle onlara kapılacaksan, Yaşama! Özdemir ASAF

Eskiden bir şato bir soyu, Bir aşk bir şövalyeyi, Bir dava bir aileyi doyururmuş. Şimdi bir soy bir konağı, Bir şövalye bir aşkı, Bir aile bir davayı besleyemiyor..!' - Özdemir ASAF